Odzyskiwanie pamięci – Bronisław Piłsudski

Spotkanie z udziałem Jadwigi Rodowicz-Czechowskiej wokół książki „Opowieść o Bronisławie Piłsudskim. Polak nazwany Królem Ajnów” w ramach projektu „Sakura. Wrocławskie dni japońskich inspiracji”. Prowadzenie Przemysław Błaszczak

Podczas spotkania Jadwiga Rodowicz-Czechowska opowie o książce  „Opowieść o Bronisławie Piłsudskim. Polak nazwany Królem Ajnów” wydanej początkiem 2022 roku siłami Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. Pozycja  jest tłumaczeniem japońskiej biografii Bronisława Piłsudskiego, autorstwa Kazuhiko Sawady z 2019 roku.

Książka autorstwa Kazuhiko Sawady, profesora Uniwersytetu Saitama – „Opowieść o Bronisławie Piłsudskim. Polak nazywany królem Ajnów”, to pierwsza wydana po polsku szczegółowa biografia krytyczna Bronisława Piłsudskiego, starszego brata sławnego Marszałka.

„Opowieść o Bronisławie Piłsudskim” zaczyna się w Zułowie, wraz z narodzinami Bronisława, ale nie kończy się z jego śmiercią, przedstawia bowiem w skrócie dalsze losy jego ajnoskiej rodziny. Autor prześledził dokładnie życie bohatera książki, fakty udokumentowane są źródłowo, bogato ilustrowane cytatami autorstwa samego Piłsudskiego (dzienniki z lat młodości, listy, artykuły), bądź pochodzącymi z tekstów o nim. Poznajemy więc Bronisława jako gimnazjalistę prowadzącego tajną działalność patriotyczną, studenta, pomocnika rosyjskich zamachowców, zesłańca, który swoją tragedię przekuł w szlachetny czyn – pomoc uciśnionym ludziom, a obcując z nimi, odkrył w sobie powołanie etnograficzne – a także jako redaktora, przyjaciela rosyjskich rewolucjonistów i japońskich intelektualistów, muzealnika, naukowca i patriotę.

Książka Kazuhiko Sawady „Opowieść o Bronisławie Piłsudskim. Polak nazwany Królem Ajnów” w tłumaczeniu Barbary Słomki i ze wstępem Danuty Onyszkiewicz ukazała się nakładem Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku w 2022 roku.

Jadwiga Rodowicz-Czechowska jest japonistką. Współpracowała z Teatrem Laboratorium i Jerzym Grotowskim. Przez dziesięć lat pracowała w Ośrodku Praktyk Teatralnych „Gardzienice” jako aktorka i współorganizatorka wybranych przedsięwzięć. W latach 1994–2012 pracowała w dyplomacji, a od 2008 do 2012 roku pełniła funkcję ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego Rzeczpospolitej Polskiej w Japonii. W latach 2012–2015 była radcą generalnym w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz członkiem rady programowej Muzeum Japońskiej Sztuki i Technologii Manggha w Krakowie.
Jest autorką dwóch pierwszych sztuk w tradycji polskiego teatru w konwencji nō: „Stroiciela fortepianu” oraz „Chinkon/Ukojenie dusz”, którego premiera miała miejsce podczas VII Olimpiady Teatralnej we Wrocławiu, w listopadzie 2016 roku, po czym pokazano je w Tokio w obecności pary cesarskiej.
Reżyserowała także w teatrze niezależnym. Jej debiutem reżyserskim było „Umiłowanie” według opowiadania Yukio Mishimy w Teatrze Pieśń Kozła, w listopadzie 2015 roku. Wyreżyserowała „Dziady polsko-japońskie/Soreisai” pokazane w Warszawie w 2018 roku, we Wrocławiu, Tokio i Kioto w roku 2019 oraz w wersji online w 2020 roku.
Jest autorką książek: „Pięć wcieleń kobiety w teatrze nō” (1993), „Aktor doskonały” (2000), „Boski dwumian” (2009) oraz „Inne Nō” (2020). Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej oraz przez rząd Japonii Orderem Wschodzącego Słońca: Złote i Srebrne Promienie.
Obecnie jest Zastępcą Dyrektora ds. Rozwoju Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku.

Przemysław Błaszczak studiował filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim. Aktor, reżyser, pedagog, od 1995 roku związany z Instytutem Grotowskiego (do 2007 Ośrodkiem Grotowskiego).
W latach 1996–1999 pracował w Teatrze Pieśń Kozła pod kierownictwem Grzegorza Brala (udział w spektaklu „Pieśń kozła – dytyramb”). W latach 2002–2003 przygotował własny monodram „Ecce homo”. Od 2004 roku jest aktorem Teatru ZAR. Uczestniczył w projekcie „Ewangelie dzieciństwa”, gdzie występował w dwóch częściach tego tryptyku – „Uwerturze” i „Anhellim. Wołaniu”, a także w spektaklu „Armine, Sister”. Grał także w „Mauzerze” Heinera Müllera w reżyserii Theodorosa Terzopoulosa (polska premiera w Instytucie Grotowskiego w 2012 roku). Pod okiem Terzopoulosa studiował jego autorską metodę treningu aktorskiego wypracowaną w Teatrze Attis w Grecji. Jest certyfikowanym nauczycielem tej metody. Założyciel i lider Studia Kokyu działającego od 2016 roku w Instytucie Grotowskiego.
Od 2005 roku uprawia japońską sztukę walki aikido (aktualnie w stopniu 2 dan), pod okiem senseia Piotra Masztalerza 6 dan, w 2011 roku pobierał nauki jako uchideshi u shihana Juby Noura 6 dan w Meksyku. Prowadzi regularne treningi w założonym przez siebie dojo Na Grobli Aikikai, które jest częścią Birankai Polska. W 2005 roku przebywał w Japonii na zaproszenie Toshiego Tsushitoriego, trenując pod jego okiem shintaido – japoński system prowadzący do integracji ciała i głosu poprzez trening oparty na tradycyjnym karate.
W latach 2013–2016 lider Studia Dwóch Ścieżek działającego w ramach programu badawczego BodyConstitution Instytutu Grotowskiego. Współzałożyciel Wrocławskiej Offensywy Teatralnej (WrOT). Prowadził warsztaty w Polsce i za granicą.