Anna Maria Jopek
Urodzona 14 grudnia 1970 roku w Warszawie. Jako dziecko solistów zespołu Mazowsze dorastała w świecie sztuki. Jej artystyczny i zarazem ludowy charakter odcisnął znaczące piętno na wrażliwości artystycznej wokalistki. W tej estetyce w znacznym zakresie porusza się do dziś. Stylistyczne ramy działalności Anny Marii Jopek tworzą trzy obszary muzycznych doświadczeń: wyniesione z domu zamiłowanie do folkloru, klasyczne wykształcenie muzyczne (absolwentka klasy fortepianu na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina) i miłość do jazzu. Te trzy płaszczyzny występujące w twórczości Anny Marii Jopek w różnych proporcjach, utrzymują Jej twórczość w szerokim spektrum stylistycznym, od (zwłaszcza we wczesnym okresie) utworów w konwencji modern popu, przez oryginalne własne kompozycje stylistycznie autonomiczne, po tę część twórczości którą często określa się dziś jako „contemporary eclectic jazz”. Wspólną cechą wszystkich jej działań artystycznych jest niezwykła dbałość o poziom. Zarówno w warstwie koncepcyjnej, wykonawczo-interpretacyjnej, jak i produkcyjnej. Ten właśnie poziom profesjonalizmu, najwyższy walor artystyczny i nieustanny rozwój doprowadziły do tego, że dziś Anna Maria Jopek ma na swoim koncie (prócz większości najistotniejszych polskich wykonawców) współpracę z takimi gigantami światowego jazzu, jak: Pat Metheny, Branford Marsalis, Gonzalo Rubalcaba, Makoto Ozone czy Richard Bona. Każdy koncert Anny Marii Jopek, którego można być świadkiem, jest małym wycinkiem drogi Jej rozwoju, którą nieustannie podąża.

Piotr Wojtasik
Niekwestionowany wirtuoz trąbki, znakomity improwizator i kompozytor, od przeszło 40 lat przemawia własnym, niepowtarzalnym, muzycznym językiem. Nagrywał i koncertował w większości krajów Europy, w Maroku, Izraelu, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Japonii i Indiach. Stale współpracuje z takimi muzykami jak: John Betsch, Joris Teepe, Viktor Tóth, Steven McCraven, Nicolas Simion, Michał Barański, Michał Miśkiewicz, Kazimierz Jonkisz, Michał Tokaj. Od lat zapraszany jest do współpracy przez legendarnego saksofonistę Billy’ego Harpera. Brał udział w licznych projektach specjalnych z udziałem gigantów światowego jazzu, takich jak: Kenny Garrett, Joe Lovano czy Archie Shepp. Równocześnie występował jako sideman w innych zespołach, w skład których wchodzili muzycy takiej rangi, jak: Victor Lewis, George Cables, Kirk Lightsey czy Joe LaBarbera. Jest jednym z niewielu polskich muzyków, którzy są cyklicznie zapraszani do międzynarodowych projektów, takich jak: Michel Donato Quintet czy European Jazz Ensemble. Gościnnie wziął udział w nagraniu ponad kilkudziesięciu albumów. Na swoim koncie ma 14 autorskich płyt, które zdobyły wysokie uznanie wśród krytyków i melomanów. Albumy „Circle” oraz „Hope” otrzymały prestiżową nagrodę polskiej branży muzycznej – Fryderyka. Pozostałe, w większości, były do niej nominowane – w tym album „VOICES” zawierający oryginalne kompozycje na septet jazzowy i chór synagogalny. Sam Wojtasik otrzymał dwa Fryderyki: w 2003 oraz w 2008 roku, w kategorii Jazzowy Muzyk Roku. Wielokrotnie zwyciężał w rankingu Jazz Top magazynu Jazz Forum.

Igor Pietraszewski
Jako muzyk orkiestrowy nagrał ponad 20 płyt. Studiował grę na shakuhachi u Takahashiego Ryudo w Yamagata (Japonia). Brał udział w kursach z Maekawa Kogetsu. Występował m.in. z Piotrem Wojtasikiem, Darkiem Oleszkiewiczem, Dominikiem Wanią, Leszkiem Możdżerem, Tomaszem Szukalskim, Viktorem Tothem, Wojciechem Karolakiem, Jorisem Teepe, Johnem Betschem, Wolfgangiem Reisingerem, Benny Baileyem, Famodou Don Moye, Steve McCravenem, Wayne Bartletem. Występował w Polsce i za granicą. Jest adiunktem w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Wrocławskiego specjalizującym się w socjologii muzyki i pamięci, autorem książki „Jazz w Polsce. Wolność improwizowana” (wydanej po angielsku przez Peter Lang Publishing) i wielu artykułów naukowych publikowanych w prestiżowych pismach na świecie. Od 20 lat członek Rady Artystycznej festiwalu „Jazz nad Odrą”.

Igor Pietraszewski
Jako muzyk orkiestrowy nagrał ponad 20 płyt. Studiował grę na shakuhachi u Takahashiego Ryudo w Yamagata (Japonia). Brał udział w kursach z Maekawa Kogetsu. Występował m.in. z Piotrem Wojtasikiem, Darkiem Oleszkiewiczem, Dominikiem Wanią, Leszkiem Możdżerem, Tomaszem Szukalskim, Viktorem Tothem, Wojciechem Karolakiem, Jorisem Teepe, Johnem Betschem, Wolfgangiem Reisingerem, Benny Baileyem, Famodou Don Moye, Steve McCravenem, Wayne Bartletem. Występował w Polsce i za granicą. Jest adiunktem w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Wrocławskiego specjalizującym się w socjologii muzyki i pamięci, autorem książki „Jazz w Polsce. Wolność improwizowana” (wydanej po angielsku przez Peter Lang Publishing) i wielu artykułów naukowych publikowanych w prestiżowych pismach na świecie. Od 20 lat członek Rady Artystycznej festiwalu „Jazz nad Odrą”.