Działanie Medea – Premiera spektaklu Studia Kokyu

„Działanie Medea” to najnowsza praca Studia Kokyu. Powstała jako próba skomponowania serii zadań aktorskich, precyzyjnie ułożonych w strukturę, która może być powtarzana i wykonywana w każdej przestrzeni i sytuacji, stając się codzienną praktyką.

„Działanie Medea” można oglądać jak spektakl. W warstwie literackiej, punktem wyjścia do pracy nad tą strukturą był mit Medei w ujęciu Eurypidesa. Ważnymi odniesieniami były dla nas interpretacje Seneki, Heinera Müllera, Bena Powera. To, czego się podejmujemy w naszym mierzeniu się z mitem, nazywamy dekonstrukcją. Najważniejszą dla nas funkcją dekonstrukcji jest zbliżenie, które oferuje przeniesienie w czasie, rozumienie na nowo, teraz. Wydaje się, że dekonstrukcja w żaden sposób nie jest nowym pomysłem. Wygląda na to, że była ona podstawowym narzędziem i zadaniem antycznych tragików, którzy stawiali sobie za cel opowiedzenie mitu na nowo, dekonstruując tę dotąd obowiązującą wersję, tak by wywołać oczyszczenie, katharsis. Jeśli zabieg udał się z powodzeniem, nowa wersja wchodziła do kanonu wierzeń.

„Działanie Medea” można oglądać jak spektakl, ale dla nas jest to tylko jedna z perspektyw. Dla naszego zespołu jest narzędziem do rozumienia siebie w działaniu, poszerzania pola tego, co precyzyjne i świadome w ramach istniejącej kompozycji. Traktujemy je jako trening performera sam w sobie ? ma ono pozwolić nie tylko na doskonalenie i poszerzenie własnego warsztatu, ale także oferować potencjał edukacyjny. Wyznaczać terytorium spotkania, w ramach którego będziemy mogli dzielić się doświadczeniem i technikami. W ten sposób ?Działanie Medea? wypełnia wszystkie najważniejsze cele, jakie stawiamy sobie na co dzień w Studiu Kokyu: edukacyjne, badawcze i artystyczne.

Rozpisaliśmy naszą Medeę na trzy aktorki, które wcielając się w konkretne postaci mitu, ponownie opowiadają tę tragiczną historię, przeplatając dramaturgię pieśniami polifonicznymi i precyzyjnymi akcjami fizycznymi. Teatr rozumiany w tradycyjny sposób, jako miejsce gdzie są światła, widownia, scenografia, różnorodne obiekty, został zredukowany do tego co niezbędne, a zatem także zdekonstruowany. Tu aktorki, osoby działające, tworzą na oczach widzów, uczestników pełen krajobraz mitu, wykorzystując kilka niezbędnych przedmiotów i możliwości własnych ciał oraz głosów.

Joanna Kurzyńska pochodzi z Wrocławia. Z zawodu skrzypaczka (zdobyła dyplom artysty muzyka o skrócie „mgr” na Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu), ale zagra na wszystkim na czym trzeba. Bywa aktorką i reżyserką, bywa też kompozytorką, dosyć często bywa śpiewaczką oraz naucza aktorstwa i pracy z głosem. Współzałożycielka Młodzieżowej Akademii Musicalowej we Wrocławiu gdzie od 2009 roku prowadzi zajęcia aktorskie oraz reżyseruje spektakle z udziałem wychowanków.
Warsztat aktorski i wokalny kształciła pod okiem polskich oraz zagranicznych pedagogów i praktyków, m.in. Janusza Józefowicza, Janusza Stokłosy, Elżbiety Zapendowskiej, Katarzyny Groniec, Emmy Bonnici, Charlotte Xerri, Ewy Głowackiej-Fierek, Małgorzaty Jaworskiej-Kaczmarek oraz Kristin Linklater i Francoise Walot. Odwiedziła w swoich poszukiwaniach Roy Hart Voice Centre, Attis Theatre, Kristin Linklater Voice Centre, szkoły Estill Voice Training i szkoły musicalowe w Londynie. Debiutowała w 2000 roku w musicalu „Piotruś Pan” w Teatrze Muzycznym Roma w Warszawie, zagranym na tamtejszej scenie ponad 200 razy. Laureatka wielu festiwali interpretacji piosenki, z których najcieplej wspomina Festiwal „Pamiętajmy o Osieckiej”, gdzie zdobyła I nagrodę. Uhonorowana Stypendium Artystycznym Marszałka Województwa Dolnośląskiego, w ramach którego stworzyła autorski projekt muzyczny „Przyjdę do siebie” (album EP nagrany w 2014 roku), stypendium Soroptimist International oraz Stypendium Twórczym MKiDN, które dało początek jej autorskiej ścieżce badawczej Voice In Progress. Do niedawna współpracowała z zespołem wokalno-instrumentalnym SUTARI.
Obecnie jest związana z Instytutem Grotowskiego głównie poprzez Studio Kokyu (współprowadzenie z Przemysławem Błaszczakiem linii badawczej i warsztatowej Studia, spektakl „Halo?” w 2018 r., „Działanie Medea” w 2022 r., bieżące projekty) oraz autorskie Studio Voice In Progress, w którym prowadzi badania nad źródłem, możliwościami i znaczeniem ludzkiego głosu. Praktyczną wiedzą dotyczącą treningu głosowego dzieli się z uczniami, studentami i performerami z całego świata, prowadząc warsztaty aktorskie i pracy z głosem.
Pierwsza w Polsce nauczycielka z tytułem Designated Linklater Teacher.
Uhonorowana medalem Zasłużona dla kultury polskiej w grudniu 2021 roku.

Marta Horyza twórczym doświadczeniem dzieli się jako aktorka, muzyk, pedagog.
Jest absolwentką Fontainebleau School of Acting we Francji (Two-Year Professional Conservatoire Training).
Od 2016 roku aktywnie uczestniczy w pracy Singing as Life Practice prowadzonej przez Emmę Bonnici.
Ze Studiem Kokyu jest związana od 2016 roku; współtworzyła i grała w spektaklu „Halo?”, dołączyła również do obsady spektaklu „I Come to You River – Ophelia Fractured”, a obecnie uczestniczy w pracy nad „Action Medea”. Na ścieżce edukacyjnej Studia, Marta współprowadzi pracę z głosem, śpiewem oraz pieśniami polifonicznymi.

Marie Walker jest brytyjską aktorką i absolwentką Rose Bruford College w Londynie. Przez sześć miesięcy studiowała w Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie w filli we Wrocławiu, w ramach wymiany międzynarodowej. Po ukończeniu studiów występowała na Festiwalu Fringe w Edynburgu w spektaklu „Limbo” (reż. Teresa i Andrzej Wełmińscy). W 2019 roku przeniosła się do Polski i rozpoczęła pracę w Studiu Kokyu. Jest współautorką i aktorką w spektaklu: „I come to you River: Ophelia Fractured”, który miał premierę w Instytucie Grotowskiego w listopadzie 2020 roku. Spektakl otrzymał nagrodę główną nurtu SzekspirOff Międzynarodowego Festiwalu Szekspirowskiego w Gdańsku. Był prezentowany m.in. na Festiwalu Fringe w Stambule i w Teatro Espanol w Madrycie. W 2022 roku wzięła udział w spektaklu Teatru ZAR, „Back to Beckett”. Obecnie kontynuuje swoje poszukiwania w ramach regularnej pracy Studia Kokyu; współprowadzi warsztaty, jak i wydarzenia w ramach programu edukacyjnego studia. Uprawia Aikido – japońską tradycyjną sztukę walki w dojo Na Grobli Aikikai, pod okiem Przemysława Błaszczaka (sensei 2dan fukushidoin).

Przemysław Błaszczak studiował filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim. Aktor, reżyser, pedagog, od 1995 roku związany z Instytutem Grotowskiego (do 2007 Ośrodkiem Grotowskiego).
W latach 1996–1999 pracował w Teatrze Pieśń Kozła pod kierownictwem Grzegorza Brala (udział w spektaklu „Pieśń kozła – dytyramb”). W latach 2002–2003 przygotował własny monodram „Ecce homo”. Od 2004 roku jest aktorem Teatru ZAR. Uczestniczył w projekcie „Ewangelie dzieciństwa”, gdzie występował w dwóch częściach tego tryptyku – „Uwerturze” i „Anhellim. Wołaniu”, a także w spektaklu „Armine, Sister”. Grał także w „Mauzerze” Heinera Müllera w reżyserii Theodorosa Terzopoulosa (polska premiera w Instytucie Grotowskiego w 2012 roku). Pod okiem Terzopoulosa studiował jego autorską metodę treningu aktorskiego wypracowaną w Teatrze Attis w Grecji. Jest certyfikowanym nauczycielem tej metody. Założyciel i lider Studia Kokyu działającego od 2016 roku w Instytucie Grotowskiego.
Od 2005 roku uprawia japońską sztukę walki aikido (aktualnie w stopniu 2 dan), pod okiem senseia Piotra Masztalerza 6 dan, w 2011 roku pobierał nauki jako uchideshi u shihana Juby Noura 6 dan w Meksyku. Prowadzi regularne treningi w założonym przez siebie dojo Na Grobli Aikikai, które jest częścią Birankai Polska. W 2005 roku przebywał w Japonii na zaproszenie Toshiego Tsushitoriego, trenując pod jego okiem shintaido – japoński system prowadzący do integracji ciała i głosu poprzez trening oparty na tradycyjnym karate.
W latach 2013–2016 lider Studia Dwóch Ścieżek działającego w ramach programu badawczego BodyConstitution Instytutu Grotowskiego. Współzałożyciel Wrocławskiej Offensywy Teatralnej (WrOT). Prowadził warsztaty w Polsce i za granicą.